Betrokken mensen gezocht……
Waarom lid worden van de Royal Canadian Legion Branch 005?….soms overkomt het je.
Lees het relaas van een betrokken Legion-member, Alice van Bekkum. Daar wordt zelfs in Canada (Ottawa Citizen krant) over geschreven.
In 2002 ontdekte ik op de algemene begraafplaats in Gorinchem een eenzaam oorlogsgraf; daar wilde ik graag meer over weten. Dat was het graf van Harold Magnusson, een Canadese Engineer.
Ik vond de website www.marketgarden.com met daarop een ‘Roll of Honour’ waarop alle slachtoffers van Operatie Market Garden staan en nam kontakt op met de webmaster. Wij wisselden informatie met elkaar uit en toen ik van Magnussons familie een foto kreeg, vroeg ik toestemming die naar de website te sturen.
Augustus 2004 tipte hij, nadat ik toegestemd had, de AVRO journalisten (die kort daarvoor een uitzending over de Roll of Honour hadden gemaakt) dat ik iets speciaals had ontdekt.
En speciaal vonden ze het ook! Ik had namelijk de mannen gevonden, die het lichaam van Magnusson tegelijk met dat van de Poolse Parachutist Czeslaw Gajewnik hadden geborgen uit de rivier de Lek. In november 1944 werden zij als 11-jarige jongens gewezen op ‘iets wat leek op meelzakken’ in het midden van de rivier. De dag ervoor was er een paard en wagen in de rivier terecht gekomen en die vervoerde zakken meel. Met de roeiboot die bij de veerpont hoorde, gingen zij erop af. Maar het bleken twee lichamen van soldaten, die sinds het einde van Operatie Market Garden werden vermist.
De reporters voelden er wel voor een documentaire te maken, maar dan wilden ze wel de Canadese familie over laten komen. Ze vonden het jammer, dat ik niet naar de familie van de Poolse soldaat had gezocht. Dat vertelden zij tijdens het eerste gesprek op 11 augustus. En daarna kwam er een lawine van gebeurtenissen op mij af. In korte tijd moest er veel geregeld worden, zelfs paspoorten moest de familie in Canada nog aanvragen. Met als afronding de laatste opnames op 13 september, tijdens de week van de 60e herdenking van Operatie Market Garden, waarna de uitzending op 16 september plaatsvond.
Toen vaststond dat de zussen kwamen, kreeg ik een ingeving. Er moest een herdenking worden gehouden voor de tweelingbroer van hun moeder nu zij hier naartoe kwamen. Ik sprak daarover met webmaster Andries en die stelde voor RCL Branch 005 te vragen om de Colour Party te verzorgen.
De toenmalige President van RCL Branch 005 heb ik ‘gebombardeerd’ met vragen over hoe een herdenking geregeld moet worden. Buiten het feit dat ik vele herdenkingen had bijgewoond omdat wij al jaren gastgezin voor veteranen waren had ik geen militaire achtergrond.
Maar om zoiets zelf te organiseren??? Ik ben maar in het diepe gesprongen het was voor Harold, niet voor mezelf toch?
Nou ik kreeg het voor elkaar: een dominee, padvinders, een doedelzakspeler, een trompettist, de begraafplaats langer open, een geluidinstallatie en een Colour Party.
Onvoorstelbaar wat een geweldige mensen ik bereid vond gratis hun medewerking te verlenen!
Maar één ding vergat ik … er moest toestemming verleend worden door B & W van de gemeente Gorinchem voor een herdenking en ook voor de TV opnames op de begraafplaats.
Die kregen we pas op 7 september … er viel een last van me af!
En toen was het zover. Het werd een waardige herdenking aan het eind van de opnamedag. De hele dag was het mooi weer, maar toen we naar de begraafplaats reden, vielen de eerste druppels. “De tranen van onze moeder” zeiden de dochters van Harold Magnussons tweelingzus. Zij had altijd veel verdriet gehad van het gemis van haar ‘other half’.
Het goot van de regen, zo erg dat de doedelzakspeler zich zorgen maakte over zijn instrument. Zelfs de geluidsinstallatie viel na de kranslegging uit. Ik heb toen gezegd: net als die nacht toen Harold omkwam, door de gietregen begaven de bougies van de motoren op de boten het en kreeg de boot een voltreffer op het midden van de rivier.
Na afloop had ik in een nabijgelegen schoolkantine koffie met wat lekkers geregeld om iedereen te bedanken. Maar goed, nu kon iedereen weer opdrogen.
En dat was mijn eerste kennismaking met RCL Branch 005 in 2004.
Straks in 2014 ben ik al tien jaar betrokken bij RCL Branch 005 en de herdenkingen voor gesneuvelde geallieerde zoals Canadese militairen. Zo betrokken dat ik ben overgehaald me aan te melden als lid van de Royal Canadian Legion Branch 005 … ondanks mijn niet-militaire achtergrond kan ik mijn steentje bijdragen en het gedachtegoed van de Legion vertegenwoordigen.
We will remember them… we have to remember them!
Lees ook: Kelly Egan in de Ottawa Citizen, 13 nov, 2013, klik hier
© Foto’s op deze pagina zijn eigendom van: Photo-Graffiti
